ابراهیم شریف زاده، سالهایی هست که این آهنگ روح و تن من رو تازه میکنه، دفعه بعد عاشق باشم(بعد صد سال) رو صدام کار میکنم برا محبوب بخونم اینو هر از چندی :} فقط برا اینکه فضا رو ساخته باشم، شما اون قسمت که میگه: آخ نوایی نوایی، نوایی، نوایی، همه باوفایند، تو گل بی‌وفایی. اصلا دوطرف اینجای آهنگ غنج نرن که نمیشه.
[شعر رو تو ادامه گذاشتم]
| نوایی نوایی، نوایی نوایی | همه باوفایند، تو گل بی وفایی | |
| الهی برافتد نشان جدایی | جوانی بگذرد تو قدرش ندانی | |
| غمت در نهان‌خانهٔ دل نشیند | به نازی که لیلی به محمل نشیند | |
| به دنبال محمل چنان زار گریم | که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند | |
| خلد گر به پا خاری، آسان برآرم | چه سازم به خاری که در دل نشیند؟ | |
| پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم | غباری به دامان محمل نشیند | |
| مرنجان دلم را که این مرغ وحشی | ز بامی‌که برخاست مشکل نشیند | |
| عجب نیست خندد اگر گل به سروی | که در این چمن پای در گل نشیند | |
| بنازم به بزم محبّت که آنجا | گدایی به شاهی مقابل نشیند | |
| طبیب، از طلب در دو گیتی میاسای | کسی چون میان دو منزل، نشیند |